പുലർവെട്ടം 401

തന്റെ അടുക്കലേക്കെത്തിയ തിയറ്റീറ്റസ് എന്ന ചെറുപ്പക്കാരനെ, അയാളുടെ പ്രതിസന്ധികൾ അയാളുടെ ഈറ്റുനോവിന്റെ ദുഃഖങ്ങളാണെന്നാണ് സോക്രട്ടീസ് ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നത്. അത്തരം സന്നിഗ്ദ്ധതകളിൽ തന്റെ ധർമ്മം ഒരു വയറ്റാട്ടിയുടേതാണെന്നും; ഉള്ളിലെ നവാതിഥിയെ ഓർമിപ്പിക്കുക, ഈറ്റുനോവിനെ ത്വരിതപ്പെടുത്തുക, അമ്മയെ സമാശ്വസിപ്പിക്കുക, ആരോഗ്യമുള്ള ഒരു കുഞ്ഞിനെ ഉറപ്പുവരുത്തുക. അടുത്ത വരികൾ ഭീകര വിനയത്തിന്റേതാണ്. ഒരു വയറ്റാട്ടി അവളുടെ വാർധക്യത്തിൽ എങ്ങനെ വന്ധ്യയാകുന്നോ അതുപോലെ ജ്ഞാനത്തിൽ അയാളും മറ്റൊരു പുതുനാമ്പിന് പിറവി കൊടുക്കാൻ അശക്തനാണെന്ന ഏറ്റുപറച്ചിലാണത്. അയാൾക്ക് ആകപ്പാടെ പറ്റുന്നത് പുതിയ പുതിയ പിറവികൾക്ക് ഹർഷത്തോടെ സാക്ഷിയാവുക മാത്രം. ഓർക്കണം, സോക്രട്ടീസിന്റെ അമ്മ ഫൈനറീറ്റിയും ഒരു സൂതികർമിണിയായിരുന്നു.

ഒരു പുൽനാമ്പിന്റെ പോലും ജീവൻ നമ്മളിൽ നിന്നല്ല. എന്നാൽ നിശ്ചയമായും പല അളവുകളിൽ ജീവന്റെ സൂതികർമിണികളാകാനുള്ള ക്ഷണം നിലനിൽക്കുന്നു. ഷീഫ, പൂവാ എന്ന പേരുകൾ പരിചിതമാണോ? അടിമത്തത്തിന്റെ ദിനങ്ങളിൽ ഇസ്രയേൽ വംശത്തിൽ പിറക്കുന്ന ആൺകുട്ടികളെ പിറവിയിലേ കൊല്ലാനുള്ള ഫറവവോയുടെ കല്പന കിട്ടിയ വയറ്റാട്ടികളാണവർ. അവരെങ്ങനെ അതു ചെയ്യും? ജീവൻ സംരക്ഷിക്കേണ്ടവർ എങ്ങനെ ആ ചെറുനാളങ്ങൾ ഊതിയണയ്ക്കും?

ഫറവോ സൂതികർമിണികളെ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു: “നിങ്ങൾ ആൺകുട്ടികളെ കൊല്ലാതെ വിട്ടതെന്തുകൊണ്ട്?”

സൂതികർമിണികൾ ഫറവോയോടു പറഞ്ഞു: “ഹെബ്രായ സ്ത്രീകൾ ഈജിപ്തുകാരികളെപ്പോലെയല്ല; അവർ പ്രസരിപ്പുള്ളവരാകയാൽ, സൂതികർമിണി ചെന്നെത്തും മുൻപേ പ്രസവിച്ചുകഴിയും!”

 

– ബോബി ജോസ് കട്ടികാട്