The Catechetical Lectures Of Saint Cyril Of Jerusalem (Parts 1, 2 & 3)

Cyril’s famous twenty-three lectures given to catechumens in Jerusalem being prepared for, and after, baptism are best considered in two parts: the first eighteen lectures are common known as the Catechetical Lectures, Catechetical Orations or Catechetical Homilies, while the final five are often called the Mystagogic Catecheses (μυσταγωγικαί), because they deal with the mysteries (μυστήρια) i.e. Sacraments of Baptism, Confirmation and the Eucharist.[17]

His catechetical lectures (Greek Κατηχήσεις)[18] or in the translation predating the Greek sources Christian Palestinian Aramaic (local dialect of Jerusalem)[19] ’wlpn’ ‘teaching’[20] are generally assumed, on the basis of limited evidence, to have been delivered either in Cyril’s early years as a bishop, around 350, or perhaps in 348, while Cyril was still a priest, deputising for his bishop, Maximus.[21] The Catechetical Lectures were given in the Martyrion, the basilica erected by Constantine.[15] They contain instructions on the principal topics of Christian faith and practice, in a popular rather than scientific manner, full of a warm pastoral love and care for the catechumens to whom they were delivered. Each lecture is based upon a text of Scripture, and there is an abundance of Scriptural quotation throughout. In the Catechetical Lectures, parallel with the exposition of the Creed as it was then received in the Church of Jerusalem are vigorous polemics against pagan, Jewish, and heretical errors. They are of great importance for the light which they throw upon the method of instruction usual of that age, as well as upon the liturgical practises of the period, of which they give the fullest account extant.[14]

It is not only among us, who are marked with the name of Christ, that the dignity of faith is great; all the business of the world, even of those outside the Church, is accomplished by faith. By faith, marriage laws join in union persons who were strangers to one another. By faith, agriculture is sustained; for a man does not endure the toil involved unless he believes he will reap a harvest. By faith, seafaring men, entrusting themselves to a tiny wooden craft, exchange the solid element of the land for the unstable motion of the waves.”[22]

In the 13th lecture, Cyril of Jerusalem discusses the Crucifixion and burial of Jesus Christ. The main themes that Cyril focuses on in these lectures are Original sin and Jesus’ sacrificing himself to save us from our sins. Also, the burial and Resurrection which occurred three days later proving the divinity of Jesus Christ and the loving nature of the Father. Cyril was very adamant about the fact that Jesus went to his death with full knowledge and willingness. Not only did he go willingly but throughout the process he maintained his faith and forgave all those who betrayed him and engaged in his execution. Cyril writes “who did not sin, neither was deceit found in his mouth, who, when he was reviled, did not revile, when he suffered did not threaten”.[23] This line by Cyril shows his belief in the selflessness of Jesus especially in this last final act of Love. The lecture also gives a sort of insight to what Jesus may have been feeling during the execution from the whippings and beatings, to the crown of thorns, to the nailing on the cross. Cyril intertwines the story with the messages Jesus told throughout his life before his execution relating to his final act. For example, Cyril writes “I gave my back to those who beat me and my cheeks to blows; and my face I did not shield from the shame of spitting”.[24] This clearly reflects the teachings of Jesus to turn the other cheeks and not raising your hands against violence because violence just begets violence begets violence. The segment of the Catechesis really reflects the voice Cyril maintained in all of his writing. The writings always have the central message of the Bible; Cyril is not trying to add his own beliefs in reference to religious interpretation and remains grounded in true biblical teachings.

Danielou sees the baptism rite as carrying eschatological overtones, in that “to inscribe for baptism is to write one’s name in the register of the elect in heaven”.[25]
Cyril of Jerusalem (Greek: Κύριλλος Α΄ Ἱεροσολύμων, Kýrillos A Ierosolýmon; Latin: Cyrillus Hierosolymitanus) was a theologian of the early Church (c. 313[1] – 386 AD). About the end of 350 AD he succeeded Maximus as Bishop of Jerusalem, but was exiled on more than one occasion due to the enmity of Acacius of Caesarea, and the policies of various emperors. Cyril left important writings documenting the instruction of catechumens and the order of the Liturgy in his day.

Cyril is venerated as a saint within the Roman Catholic Church, the Eastern Orthodox Church, Oriental Orthodox Church, and the Anglican Communion. In 1883, Cyril was declared a Doctor of the Church by Pope Leo XII. He is highly respected in the Palestinian Christian Community.

സിറിലിന്റെ പ്രസിദ്ധമായ ഇരുപത്തിമൂന്ന് പ്രഭാഷണങ്ങൾ ജറുസലേമിലെ കാറ്റെക്യുമെൻസിനായി തയ്യാറാക്കപ്പെടുന്നു, അതിനുശേഷം സ്നാപനത്തെ രണ്ട് ഭാഗങ്ങളായിട്ടാണ് പരിഗണിക്കുന്നത്: ആദ്യത്തെ പതിനെട്ട് പ്രഭാഷണങ്ങൾ സാധാരണയായി കാറ്റെറ്റിക്കൽ പ്രഭാഷണങ്ങൾ, കാറ്റെറ്റിക്കൽ ഓറേഷൻസ് അല്ലെങ്കിൽ കാറ്റെറ്റിക്കൽ ഹോമിലീസ് എന്നറിയപ്പെടുന്നു, അവസാന അഞ്ച് പലപ്പോഴും നിഗൂ ies തകളുമായി (μ Baα) അതായത് സ്നാപനം, സ്ഥിരീകരണം, യൂക്കറിസ്റ്റ് എന്നിവയുടെ സംസ്കാരം എന്നിവ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിനാലാണ് മിസ്റ്റാഗോജിക് കാറ്റെച്ചസ് (μυσταγωγικαί) എന്ന് വിളിക്കുന്നത്. [17]

അദ്ദേഹത്തിന്റെ കാറ്റെറ്റിക്കൽ പ്രഭാഷണങ്ങൾ (ഗ്രീക്ക് Κατηχήσεις) [18] അല്ലെങ്കിൽ ഗ്രീക്ക് സ്രോതസ്സുകൾക്ക് മുമ്പുള്ള വിവർത്തനത്തിൽ ക്രിസ്റ്റ്യൻ പലസ്തീൻ അരാമിക് (ജറുസലേമിന്റെ പ്രാദേശിക ഭാഷ) [19] പരിമിതമായ തെളിവുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ‘wlpn’ ‘അദ്ധ്യാപനം’ [20] പൊതുവേ കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. സിറിലിന്റെ ആദ്യ വർഷങ്ങളിൽ ഒരു ബിഷപ്പായി, 350 ഓടെ, അല്ലെങ്കിൽ 348 ൽ, സിറിൾ പുരോഹിതനായിരിക്കെ, തന്റെ മെത്രാൻ മാക്സിമസിനുവേണ്ടി ഡെലിവറി ചെയ്യപ്പെട്ടു. [21] കോൺസ്റ്റന്റൈൻ സ്ഥാപിച്ച ബസിലിക്കയിലെ രക്തസാക്ഷിയിലാണ് കാറ്റെറ്റിക്കൽ പ്രഭാഷണങ്ങൾ നടത്തിയത്. [15] ക്രിസ്തീയ വിശ്വാസത്തിന്റെയും പ്രയോഗത്തിന്റെയും പ്രധാന വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള നിർദ്ദേശങ്ങൾ അവയിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു, ശാസ്ത്രീയമായിട്ടല്ല, ജനപ്രിയമായ, past ഷ്മളമായ ഇടയ സ്നേഹവും, അവർക്ക് കൈമാറിയ കാറ്റെക്യുമെൻമാർക്കുള്ള കരുതലും. ഓരോ പ്രഭാഷണവും ഒരു വേദഗ്രന്ഥത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്, കൂടാതെ ധാരാളം തിരുവെഴുത്തു ഉദ്ധരണികൾ ഉടനീളം ഉണ്ട്. കാറ്റെക്കറ്റിക്കൽ പ്രഭാഷണങ്ങളിൽ, വിശ്വാസത്തിന്റെ ആവിഷ്കാരത്തിന് സമാന്തരമായി, അന്ന് ജറുസലേം പള്ളിയിൽ ലഭിച്ചതുപോലെ, പുറജാതീയ, യഹൂദ, മതവിരുദ്ധമായ പിശകുകൾക്കെതിരായ ശക്തമായ വാദപ്രതിവാദങ്ങളാണ്. ആ കാലഘട്ടത്തിലെ പതിവ് പ്രബോധനരീതിയിലേക്കും ആ കാലഘട്ടത്തിലെ ആരാധനാ രീതികളിലേക്കും അവർ വലിച്ചെറിയുന്ന പ്രകാശത്തിന് അവ വളരെ പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നു. [14]

ക്രിസ്തുവിന്റെ നാമത്തിൽ അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്ന നമുക്കിടയിൽ മാത്രമല്ല, വിശ്വാസത്തിന്റെ അന്തസ്സ് വളരെ വലുതാണ്; ലോകത്തിന്റെ എല്ലാ ബിസിനസ്സുകളും, സഭയ്ക്ക് പുറത്തുള്ളവരുടെ പോലും വിശ്വാസം അനുസരിച്ചാണ് ചെയ്യുന്നത്. വിശ്വാസത്താൽ, വിവാഹത്തിന് നിയമങ്ങൾ പരസ്പരം അപരിചിതരായ യൂണിയൻ വ്യക്തികളിൽ ചേരുന്നു. വിശ്വാസത്താൽ, കൃഷി നിലനിൽക്കുന്നു; അവൻ ഒരു സിരസ്സിങ്കല് വിശ്വസിക്കുന്ന പക്ഷം ഒരു മനുഷ്യൻ ഉൾപ്പെട്ട കഷ്ടതയും നിലനിൽക്കയില്ല വേണ്ടി. വിശ്വാസത്താൽ, കടൽ യാത്രക്കാർ, ഒരു ചെറിയ തടി കരക to ശലത്തെ ഏൽപ്പിച്ച്, തിരമാലകളുടെ അസ്ഥിരമായ ചലനത്തിനായി ഭൂമിയുടെ ഖര മൂലകം കൈമാറ്റം ചെയ്യുന്നു. ”[22]

പതിമൂന്നാം പ്രഭാഷണത്തിൽ, ജറുസലേമിലെ സിറിൽ യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ ക്രൂശീകരണത്തെക്കുറിച്ചും സംസ്‌കരിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചും ചർച്ച ചെയ്യുന്നു. ഈ പ്രഭാഷണങ്ങളിൽ സിറിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്ന പ്രധാന തീമുകൾ യഥാർത്ഥ പാപവും നമ്മുടെ പാപങ്ങളിൽ നിന്ന് നമ്മെ രക്ഷിക്കാൻ യേശു തന്നെത്തന്നെ ത്യജിക്കുന്നതുമാണ്. മൂന്നു ദിവസത്തിനുശേഷം സംഭവിച്ച ശ്മശാനവും പുനരുത്ഥാനവും യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ ദൈവത്വവും പിതാവിന്റെ സ്നേഹസ്വഭാവവും തെളിയിക്കുന്നു. പൂർണ്ണമായ അറിവോടും സന്നദ്ധതയോടും കൂടിയാണ് യേശു തന്റെ മരണത്തിലേക്ക് പോയത് എന്നതിനെക്കുറിച്ച് സിറിൽ വളരെ ഉറച്ചുനിന്നു. അദ്ദേഹം മന ingly പൂർവ്വം പോവുക മാത്രമല്ല, ഈ പ്രക്രിയയിലുടനീളം തന്റെ വിശ്വാസം കാത്തുസൂക്ഷിക്കുകയും തന്നെ ഒറ്റിക്കൊടുക്കുകയും വധശിക്ഷയിൽ ഏർപ്പെടുകയും ചെയ്ത എല്ലാവരോടും ക്ഷമിക്കുകയും ചെയ്തു. സിറിൽ എഴുതുന്നു: “ആരാണ് പാപം ചെയ്യാത്തത്, അവന്റെ വായിൽ വഞ്ചനയും കണ്ടെത്തിയില്ല, അവനെ ശകാരിച്ചപ്പോൾ ശകാരിച്ചില്ല, കഷ്ടത അനുഭവിച്ചപ്പോൾ ശകാരിച്ചില്ല”. [23] സിറിലിന്റെ ഈ വരി യേശുവിന്റെ നിസ്വാർത്ഥതയിലുള്ള തന്റെ വിശ്വാസം കാണിക്കുന്നു, പ്രത്യേകിച്ചും സ്നേഹത്തിന്റെ അവസാനത്തെ അവസാന പ്രവൃത്തിയിൽ. ചാട്ടവാറടി, അടിക്കൽ, മുള്ളുകളുടെ കിരീടം, ക്രൂശിലെ നഖം എന്നിവ മുതൽ വധശിക്ഷ നടപ്പാക്കുമ്പോൾ യേശുവിന് അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്ന കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചും പ്രഭാഷണം ഒരുതരം ഉൾക്കാഴ്ച നൽകുന്നു. വധശിക്ഷയ്ക്ക് മുമ്പ് യേശു തന്റെ ജീവിതത്തിലുടനീളം പറഞ്ഞ സന്ദേശങ്ങളുമായി സിറിൾ ഈ കഥയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, സിറിൽ എഴുതുന്നു “എന്നെയും എന്റെ കവിളുകളെയും അടിച്ചവർക്ക് ഞാൻ തിരിച്ചെത്തി; എന്റെ മുഖം തുപ്പുന്നതിന്റെ ലജ്ജയിൽ നിന്ന് ഞാൻ രക്ഷിച്ചില്ല ”. [24] മറ്റ് കവിളുകൾ തിരിക്കാനും അക്രമത്തിനെതിരെ കൈ ഉയർത്താതിരിക്കാനുമുള്ള യേശുവിന്റെ പഠിപ്പിക്കലുകളെ ഇത് വ്യക്തമായി പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു, കാരണം അക്രമം അക്രമത്തെ ജനിപ്പിക്കുന്നു. സിറ്റെലിന്റെ എല്ലാ രചനകളിലും നിലനിർത്തുന്ന ശബ്ദത്തെ കാറ്റെസിസിസിന്റെ വിഭാഗം ശരിക്കും പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. രചനകൾക്ക് എല്ലായ്പ്പോഴും ബൈബിളിൻറെ കേന്ദ്രസന്ദേശം ഉണ്ട്; മതപരമായ വ്യാഖ്യാനത്തെ പരാമർശിച്ച് സിറിൽ സ്വന്തം വിശ്വാസങ്ങൾ ചേർക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നില്ല, മാത്രമല്ല യഥാർത്ഥ ബൈബിൾ പഠിപ്പിക്കലുകളിൽ അധിഷ്ഠിതവുമാണ്.

സ്നാപന കർമ്മം എസ്കാറ്റോളജിക്കൽ ഓവർടോണുകൾ വഹിക്കുന്നതായി ഡാനിയേലോ കാണുന്നു, അതിൽ “സ്നാനത്തിനായി ആലേഖനം ചെയ്യുക എന്നത് സ്വർഗത്തിലെ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടവരുടെ രജിസ്റ്ററിൽ ഒരാളുടെ പേര് എഴുതുക” എന്നതാണ്.
ജറുസലേമിലെ സിറിൽ (ഗ്രീക്ക്: Κύριλλος Α΄ Ἱεροσολύμων, കൊറിലോസ് എ ഐറോസൊലോമോൻ; ലാറ്റിൻ: സിറിലസ് ഹൈറോസോളിമിറ്റാനസ്) ആദ്യകാല സഭയുടെ ദൈവശാസ്ത്രജ്ഞനായിരുന്നു (ക്രി.വ. 313 [1] – എ.ഡി 386). എ.ഡി 350 അവസാനത്തോടെ അദ്ദേഹം മാക്സിമസിന് ശേഷം ജറുസലേം ബിഷപ്പായി. എന്നാൽ സിസേറിയയിലെ അക്കേഷ്യസിന്റെ ശത്രുതയും വിവിധ ചക്രവർത്തിമാരുടെ നയങ്ങളും കാരണം ഒന്നിലധികം സന്ദർഭങ്ങളിൽ നാടുകടത്തപ്പെട്ടു. തന്റെ കാലത്തെ കാറ്റെക്യുമെൻസിന്റെ നിർദ്ദേശങ്ങളും ആരാധനക്രമത്തിന്റെ ക്രമവും രേഖപ്പെടുത്തുന്ന പ്രധാന രചനകൾ സിറിൾ അവശേഷിപ്പിച്ചു.

റോമൻ കത്തോലിക്കാ സഭ, ഈസ്റ്റേൺ ഓർത്തഡോക്സ് ചർച്ച്, ഓറിയന്റൽ ഓർത്തഡോക്സ് ചർച്ച്, ആംഗ്ലിക്കൻ കമ്യൂണിസ്റ്റ് എന്നിവയ്ക്കുള്ളിൽ ഒരു വിശുദ്ധനായി സിറിൽ ആരാധിക്കപ്പെടുന്നു. 1883-ൽ ലിയോ പന്ത്രണ്ടാമൻ മാർപ്പാപ്പ സിറിലിനെ സഭയുടെ ഡോക്ടറായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. പലസ്തീൻ ക്രിസ്ത്യൻ കമ്മ്യൂണിറ്റിയിൽ അദ്ദേഹത്തെ വളരെയധികം ബഹുമാനിക്കുന്നു.

NB: This is an automatic translation of the above English texts by the Google Translate

NB: ഇത് Google വിവർത്തനത്തിൽ നിന്നുള്ള ഒരു യാന്ത്രിക വിവർത്തനമാണ്

यरूशलेम में catechumens के लिए दिए गए साइरिल के तेईस व्याख्यान दिए गए हैं, और उसके बाद, बपतिस्मा को दो भागों में सबसे अच्छा माना जाता है: पहले अठारह व्याख्यान सामान्य रूप से Catechetical व्याख्यान, Catechetical Orations या Catechetical Homilies के रूप में जाने जाते हैं, जबकि अंतिम पाँच अक्सर होते हैं। मिस्टैगोगिक कैटेचेस (μγωγακιία,) कहा जाता है, क्योंकि वे रहस्यों (μ ieρια) अर्थात संस्कारों का बपतिस्मा, पुष्टिकरण और युगांतरकारी के साथ सौदा करते हैं। [१]]

उनके catechetical व्याख्यान (ग्रीक τηχήσεαςι [) [१ in] या अनुवाद में ग्रीक स्रोतों से पहले ईसाई ईसाई फिलिस्तीनी अरामीक (जेरूसलम की स्थानीय बोली) [१ ९] ‘wlpn’ ‘शिक्षण’ 20 आमतौर पर सीमित प्रमाण के आधार पर माना जाता है। सिरिल के शुरुआती वर्षों में बिशप के रूप में या तो 350 के आसपास, या शायद 348 में वितरित किया गया, जबकि सिरिल अभी भी एक पुजारी था, जो अपने बिशप मैक्सिमस के लिए प्रतिनियुक्ति कर रहा था। [21] काॅन्चेटिकल लेक्चर्स को शहीदियन में दिया गया, कांस्टेनटाइन द्वारा निर्मित बेसिलिका। [१५] उनके पास ईसाई धर्म और व्यवहार के प्रमुख विषयों पर निर्देश हैं, एक वैज्ञानिक तरीके से लोकप्रिय होने के बजाय, एक गर्म देहाती प्रेम और catechumens के लिए देखभाल के लिए जो उन्हें वितरित किया गया था। प्रत्येक व्याख्यान पवित्रशास्त्र के एक पाठ पर आधारित है, और पूरे भर में शास्त्र के उद्धरणों की बहुतायत है। Catechetical व्याख्यान में पंथ के विस्तार के साथ समानांतर, क्योंकि यह तब यरूशलेम के चर्च में प्राप्त किया गया था, बुतपरस्त, यहूदी और विधर्मी त्रुटियों के खिलाफ जोरदार ध्रुवीय हैं। वे उस प्रकाश के लिए बहुत महत्व रखते हैं, जिसे वे उस उम्र के सामान्य तरीके से, साथ ही साथ उस अवधि की प्रचलित प्रथाओं पर फेंकते हैं, जिनमें से वे पूर्ण खाता विस्तार देते हैं। [१४]

यह केवल हमारे बीच में नहीं है, जो मसीह के नाम से चिह्नित हैं, कि विश्वास की गरिमा महान है; दुनिया के सभी व्यवसाय, यहां तक ​​कि चर्च के बाहर के लोग भी आस्था के साथ संपन्न होते हैं। विश्वास से, विवाह कानून संघ के व्यक्तियों में शामिल होते हैं जो एक दूसरे के लिए अजनबी थे। विश्वास से, कृषि कायम है; जब तक वह विश्वास नहीं करता कि वह फसल काटेगा, तब तक एक आदमी इसमें शामिल नहीं होता। विश्वास से, मल्लाह, अपने आप को एक छोटे लकड़ी के शिल्प को सौंपते हुए, लहरों की अस्थिर गति के लिए भूमि के ठोस तत्व का आदान-प्रदान करते हैं। “[22]

13 वें व्याख्यान में, यरूशलेम के सिरिल ने यीशु मसीह के क्रूसीफिकेशन और दफन पर चर्चा की। इन व्याख्यानों में सिरिल ने जिन मुख्य विषयों पर ध्यान केंद्रित किया है, वे मूल पाप हैं और यीशु ने हमें अपने पापों से बचाने के लिए खुद का बलिदान दिया है। इसके अलावा, दफन और पुनरुत्थान जो तीन दिन बाद यीशु मसीह की दिव्यता और पिता की प्रेमपूर्ण प्रकृति को साबित करता है। सिरिल इस बात को लेकर बहुत अडिग था कि यीशु पूरी जानकारी और तत्परता के साथ उसकी मृत्यु पर गया था। न केवल वह स्वेच्छा से गया बल्कि पूरी प्रक्रिया के दौरान उसने अपना विश्वास बनाए रखा और उन सभी लोगों को माफ कर दिया जिन्होंने उसके साथ विश्वासघात किया और उसे अंजाम तक पहुंचाया। सिरिल ने लिखा है “जिसने पाप नहीं किया था, न ही उसके मुंह में धोखा मिला था, जिसे जब वह संशोधित किया गया था, तो वह फिर से नहीं आया, जब उसे कोई खतरा नहीं हुआ, तो उसने धमकी नहीं दी”। [२३] सिरिल की यह पंक्ति विशेष रूप से प्रेम के इस अंतिम अंतिम कार्य में यीशु की निस्वार्थता में उनके विश्वास को दर्शाती है। व्याख्यान भी एक प्रकार की अंतर्दृष्टि देता है जो यीशु को कोड़ों से मुकुट तक, कोड़ों से मारना और पीटना से निष्पादन के दौरान महसूस कर रहा हो सकता है। सिरिल ने अपने अंतिम कार्य से संबंधित निष्पादन से पहले यीशु ने अपने जीवन भर के संदेशों के साथ कहानी को परस्पर जोड़ा। उदाहरण के लिए, सिरिल लिखते हैं, “मैंने उन लोगों को अपनी पीठ दी जिन्होंने मुझे और मेरे गाल को पीटा था; और मेरा चेहरा थूकने की शर्म से नहीं बचा। “[२४] यह स्पष्ट रूप से यीशु के दूसरे गाल को मोड़ने और हिंसा के खिलाफ हाथ न उठाने की शिक्षा को दर्शाता है क्योंकि हिंसा हिंसा को भूल जाती है। कैटेचिस का खंड वास्तव में अपने सभी लेखन में बनाए गए आवाज सिरिल को दर्शाता है। लेखन में हमेशा बाइबल का केंद्रीय संदेश होता है; सिरिल धार्मिक व्याख्या के संदर्भ में अपनी खुद की मान्यताओं को जोड़ने की कोशिश नहीं कर रहे हैं और सच्चे बाइबिल शिक्षाओं में जमी हुई हैं।

डैनियलौ ने बपतिस्मा अनुष्ठान को एक्टैकोलॉजिकल ओवरटोन के रूप में देखा है, जिसमें “बपतिस्मा के लिए आग्रह करने के लिए स्वर्ग में चुनाव के रजिस्टर में किसी का नाम लिखना है”। [२५]
यरूशलेम का सिरिल (ग्रीक: yrριλλοΑ΄ Ἱε σρο ofολύμýν, Kýrillos A Ierosolýmon; लैटिन: Cyrillus Hierosolymitanus) प्रारंभिक चर्च का धर्मशास्त्री था (c। 313 [1] – 386 AD)। 350 ईस्वी के अंत के बारे में उन्होंने मैक्सिमस को येरुशलम के बिशप के रूप में सफल किया, लेकिन कैसरिया के एकेसियस की दुश्मनी और विभिन्न सम्राटों की नीतियों के कारण एक से अधिक बार निर्वासित किया गया। सिरिल ने अपने दिन में कैटेच्यूमें के निर्देश और लिटुरजी के आदेश का दस्तावेजीकरण करते हुए महत्वपूर्ण लेखन छोड़ दिया।

सिरिल को रोमन कैथोलिक चर्च, पूर्वी रूढ़िवादी चर्च, ओरिएंटल रूढ़िवादी चर्च और एंग्लिकन कम्युनियन के भीतर एक संत के रूप में सम्मानित किया जाता है। 1883 में, सिरिल को पोप लियो XII द्वारा चर्च का डॉक्टर घोषित किया गया था। उन्हें फिलिस्तीनी ईसाई समुदाय में बहुत सम्मान दिया जाता है।

NB: This is an automatic translation of the above English texts by the Google Translate

சிரிலின் புகழ்பெற்ற இருபத்து மூன்று சொற்பொழிவுகள் எருசலேமில் உள்ள கேட்சுமின்களுக்குத் தயாரிக்கப்பட்டு, அதற்குப் பிறகு, ஞானஸ்நானம் இரண்டு பகுதிகளாகக் கருதப்படுகிறது: முதல் பதினெட்டு சொற்பொழிவுகள் பொதுவாக கேடெக்டிகல் சொற்பொழிவுகள், கேடெக்டிகல் சொற்பொழிவுகள் அல்லது கேடெக்டிகல் ஹோமிலீஸ் என அழைக்கப்படுகின்றன, அதே நேரத்தில் இறுதி ஐந்து பெரும்பாலும் மர்மங்களை (μυστήρια) அதாவது ஞானஸ்நானம், உறுதிப்படுத்தல் மற்றும் நற்கருணை ஆகியவற்றின் சடங்குகளை கையாள்வதால் அவை மிஸ்டாகோஜிக் கேடசெஸ் (μυσταγωγικαί) என்று அழைக்கப்படுகின்றன. [17]

கிறிஸ்டியன் பாலஸ்தீனிய அராமைக் (ஜெருசலேமின் உள்ளூர் பேச்சுவழக்கு) [19] ‘wlpn’ ‘கற்பித்தல்’ [20] பொதுவாக வரையறுக்கப்பட்ட ஆதாரங்களின் அடிப்படையில், கருதப்படுகிறது. சிரிலின் ஆரம்ப ஆண்டுகளில் ஒரு பிஷப்பாக, 350 இல், அல்லது 348 இல் வழங்கப்பட்டிருக்கலாம், சிறில் இன்னும் ஒரு பாதிரியாராக இருந்தபோது, ​​அவரது பிஷப் மாக்சிமஸுக்கு பிரதிநிதித்துவப்படுத்தினார். [21] கான்ஸ்டன்டைன் அமைத்த பசிலிக்காவான மார்ட்டிரியனில் கேடெக்டிகல் சொற்பொழிவுகள் வழங்கப்பட்டன. [15] கிறிஸ்தவ நம்பிக்கை மற்றும் நடைமுறையின் முக்கிய தலைப்புகளில் அவை விஞ்ஞான ரீதியான முறையில் அல்லாமல், ஒரு அன்பான ஆயர் அன்பும், அவை யாருக்கு வழங்கப்பட்டன என்பதையும் கவனித்துக்கொள்கின்றன. ஒவ்வொரு சொற்பொழிவும் வேதத்தின் ஒரு உரையை அடிப்படையாகக் கொண்டது, மேலும் ஏராளமான வேத மேற்கோள்கள் உள்ளன. கேட்செடிகல் சொற்பொழிவுகளில், ஜெருசலேம் தேவாலயத்தில் க்ரீட் அம்பலப்படுத்தப்பட்டதைப் போலவே, பேகன், யூத மற்றும் மதவெறி பிழைகள் ஆகியவற்றிற்கு எதிரான தீவிரமான வாதங்கள் உள்ளன. அந்த வயதின் வழக்கமான அறிவுறுத்தல் முறையிலும், அந்தக் காலத்தின் வழிபாட்டு முறைகளிலும் அவர்கள் வீசும் ஒளிக்கு அவை மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவை, அவற்றில் அவை முழுமையான கணக்கைக் கொடுக்கின்றன. [14]

கிறிஸ்துவின் பெயரால் குறிக்கப்பட்ட நம்மிடையே மட்டுமல்ல, விசுவாசத்தின் க ity ரவம் பெரியது; உலகின் அனைத்து வணிகங்களும், திருச்சபைக்கு வெளியே உள்ளவர்களும் கூட விசுவாசத்தினால் செய்யப்படுகிறார்கள். விசுவாசத்தால், ஒருவருக்கொருவர் அந்நியராக இருந்த தொழிற்சங்க நபர்களில் திருமணச் சட்டங்கள் இணைகின்றன. விசுவாசத்தால், விவசாயம் நிலைத்திருக்கிறது; ஒரு மனிதன் ஒரு அறுவடையை அறுவடை செய்வான் என்று நம்பினால் தவிர, சம்பந்தப்பட்ட உழைப்பைத் தாங்க முடியாது. விசுவாசத்தினால், கடற்படை ஆண்கள், ஒரு சிறிய மரக் கைவினைக்கு தங்களை ஒப்படைத்து, அலைகளின் நிலையற்ற இயக்கத்திற்காக நிலத்தின் திடமான உறுப்பை பரிமாறிக்கொள்கிறார்கள். ”[22]

13 வது சொற்பொழிவில், எருசலேமின் சிறில், இயேசு கிறிஸ்துவின் சிலுவையில் அறையப்படுவதையும் அடக்கம் செய்வதையும் பற்றி விவாதித்தார். இந்த சொற்பொழிவுகளில் சிரில் கவனம் செலுத்தும் முக்கிய கருப்பொருள்கள் அசல் பாவம் மற்றும் நம்முடைய பாவங்களிலிருந்து நம்மைக் காப்பாற்ற இயேசு தியாகம் செய்வது. மேலும், மூன்று நாட்களுக்குப் பிறகு நிகழ்ந்த அடக்கம் மற்றும் உயிர்த்தெழுதல் இயேசு கிறிஸ்துவின் தெய்வீகத்தன்மையையும் தந்தையின் அன்பான தன்மையையும் நிரூபிக்கிறது. இயேசு முழு மரணத்துடனும் விருப்பத்துடனும் அவருடைய மரணத்திற்குச் சென்றார் என்பதில் சிரில் மிகவும் பிடிவாதமாக இருந்தார். அவர் விருப்பத்துடன் சென்றது மட்டுமல்லாமல், செயல்முறை முழுவதும் அவர் தனது நம்பிக்கையைத் தக்க வைத்துக் கொண்டார், மேலும் அவரைக் காட்டிக்கொடுத்து, தூக்கிலிடப்பட்ட அனைவரையும் மன்னித்தார். சிரில் எழுதுகிறார், “யார் பாவம் செய்யவில்லை, அவரது வாயில் வஞ்சம் காணப்படவில்லை, அவர் பழிவாங்கப்பட்டபோது, ​​அவதூறு செய்யவில்லை, அவர் துன்பப்பட்டபோது அச்சுறுத்தவில்லை”. [23] சிரிலின் இந்த வரி இயேசுவின் தன்னலமற்ற தன்மை குறித்த தனது நம்பிக்கையை குறிப்பாக அன்பின் கடைசி இறுதிச் செயலில் காட்டுகிறது. சவுக்கடி மற்றும் அடிப்பதில் இருந்து, முட்களின் கிரீடம், சிலுவையில் ஆணி போடுவது போன்றவற்றிலிருந்து மரணதண்டனை நிறைவேற்றப்பட்டபோது இயேசு என்ன உணர்ந்திருக்கலாம் என்பதையும் விரிவுரை வழங்குகிறது. அவரது இறுதிச் செயலுடன் தொடர்புடைய மரணதண்டனைக்கு முன்னர் இயேசு தனது வாழ்நாள் முழுவதும் சொன்ன செய்திகளுடன் கதையை பின்னிப்பிணைக்கிறார். உதாரணமாக, சிரில் எழுதுகிறார் “என்னையும் என் கன்னங்களையும் அடிப்பவர்களுக்கு நான் முதுகில் கொடுத்தேன்; என் முகம் துப்பிய வெட்கத்திலிருந்து நான் பாதுகாக்கவில்லை ”. [24] இது மற்ற கன்னங்களைத் திருப்ப இயேசுவின் போதனைகளை தெளிவாக பிரதிபலிக்கிறது, வன்முறைக்கு எதிராக உங்கள் கைகளை உயர்த்துவதில்லை, ஏனெனில் வன்முறை என்பது வன்முறையைத் தொடங்குகிறது. கேடெசிஸின் பிரிவு உண்மையில் சிரில் தனது எழுத்துக்கள் அனைத்திலும் பராமரிக்கப்பட்ட குரலை பிரதிபலிக்கிறது. எழுத்துக்கள் எப்போதும் பைபிளின் மைய செய்தியைக் கொண்டுள்ளன; மத விளக்கத்தைக் குறிக்கும் வகையில் சிரில் தனது சொந்த நம்பிக்கைகளைச் சேர்க்க முயற்சிக்கவில்லை, உண்மையான விவிலிய போதனைகளில் அடித்தளமாக இருக்கிறார்.

ஞானஸ்நான சடங்கை எக்சாடோலாஜிக்கல் சொற்களைக் கொண்டு செல்வதாக டேனியல் காண்கிறார், அதில் “ஞானஸ்நானத்திற்காக பொறிப்பது என்பது ஒருவரின் பெயரை சொர்க்கத்தில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர்களின் பதிவேட்டில் எழுதுவதாகும்”.
ஜெருசலேமின் சிரில் (கிரேக்கம்: Κύριλλος Α΄ Ἱεροσολύμων, கொரில்லோஸ் ஏ ஈரோசோலமோன்; லத்தீன்: சிரிலஸ் ஹைரோசோலிமிட்டனஸ்) ஆரம்பகால திருச்சபையின் இறையியலாளர் (கி.பி. 313 [1] – கி.பி 386). கி.பி 350 இன் இறுதியில் அவர் மாக்சிமஸுக்குப் பிறகு ஜெருசலேமின் பிஷப்பாக பதவியேற்றார், ஆனால் சிசேரியாவின் அகாசியஸின் பகை மற்றும் பல்வேறு பேரரசர்களின் கொள்கைகள் காரணமாக ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட சந்தர்ப்பங்களில் நாடுகடத்தப்பட்டார். சிரில் தனது நாளில் கேட்சுமென்ஸின் அறிவுறுத்தலையும் வழிபாட்டு முறையையும் ஆவணப்படுத்தும் முக்கியமான எழுத்துக்களை விட்டுவிட்டார்.

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை, கிழக்கு ஆர்த்தடாக்ஸ் சர்ச், ஓரியண்டல் ஆர்த்தடாக்ஸ் சர்ச் மற்றும் ஆங்கிலிகன் கம்யூனியனுக்குள் சிரில் ஒரு துறவியாக வணங்கப்படுகிறார். 1883 ஆம் ஆண்டில், சிரில் போப் லியோ XII ஆல் திருச்சபையின் மருத்துவராக அறிவிக்கப்பட்டார். பாலஸ்தீனிய கிறிஸ்தவ சமூகத்தில் அவர் மிகவும் மதிக்கப்படுகிறார்.

NB: This is an automatic translation of the above English texts by the Google Translate